Bakara Suresi
2-BAKARA:
1 – (Elif, Lâm, Mîm.)
2 – Iste o kitap, bunda süphe yok, müttakiler (kötülükten korunacaklar) için hidayettir.
3 – Onlar ki gaybe iman edip namazi dürüst kilarlar ve kendilerine verdigimiz riziktan (Allah yolunda) harcarlar.
4 – Ve onlar ki hem sana indirilene iman ederler, hem senden önce indirilene. Ahirete de bunlar kesinlikle iman ederler.
5 – Bunlar, iste Rabblerinden bir hidayet üzerindedirler ve bunlar iste felaha erenlerdir.
6 – Su muhakkak ki inkâr edenleri uyarsan da, uyarmasan da onlar için birdir. Onlar inanmazlar.
7 – Allah onlarin kalplerini ve kulaklarini mühürlemistir. Gözlerinin üzerinde bir de perde vardir. Ve büyük azab onlaradir.
8 – Insanlardan öyleleri de vardir ki, inanmadiklari halde, “Allah’a ve ahiret gününe inandik.” derler.
9 – Allah’i ve müminleri aldatmaya çalisirlar. Halbuki sirf kendilerini aldatirlar da farkina varmazlar.
10 – Kalplerinde hastalik vardir. Allah da onlarin hastaligini arttirmistir. Yalan söylemelerine karsilik onlara elem verici bir azab vardir.
11 – Hem onlara: “Yeryüzünde fesat çikarmayin.” denildiginde: “Biz ancak islah edicileriz.” derler.
12 – Iyi bilin ki, onlar ortaligi bozanlarin ta kendileridir, fakat anlamazlar.
13 – Onlara: “Insanlarin (müslümanlarin) inandigi gibi inanin.” denilince, “Biz de o beyinsizlerin inandigi gibi mi inanacagiz?” derler. Iyi bilin ki, asil beyinsiz kendileridir fakat bilmezler.
14 – Onlar iman edenlere rastladiklari zaman: “Inandik” derler. Fakat seytanlariyle yalniz kaldiklari zaman: “Biz, sizinle beraberiz, biz sadece (onlarla) alay ediyoruz.” derler.
15 – (Asil) Allah onlarla alay eder ve taskinliklari içinde serserice dolasmalarina mühlet verir.
16 – Iste onlar o kimselerdir ki, hidayet karsiliginda sapikligi satin aldilar da, ticaretleri kâr etmedi, dogru yolu da bulamadilar.
17 – Onlarin durumu, bir ates yakanin durumu gibidir. (Ates) çevresini aydinlatir aydinlatmaz Allah onlarin (gözlerinin) nurlarini giderdi ve onlari karanliklar içinde birakti, artik görmezler.
18 – (Onlar) sagirdirlar, dilsizdirler, kördürler. Artik (hakka) dönmezler.
19 – Yahut (onlarin durumu), gökten bosanan, içinde karanliklar, gök gürlemesi ve simsek(ler) bulunan bir yagmur(a tutulmusun hali) gibidir. Yildirimlardan ölmek korkusuyla parmaklarini kulaklarina tikarlar. Oysa Allah, inkârcilari tamamen kusatmistir.
20 – O simsek nerdeyse gözlerini (n nûrunu) kapiverecek. Önlerini aydinlattimi isiginda yürürler, karanlik üzerlerine çöktümü de dikilip kalirlar. Allah dilemis olsaydi isitmelerini, görmelerini de aliverirdi. Süphesiz Allah her seye kâdirdir.
21 – Ey insanlar! Sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabb’inize kulluk edin ki (Allah’in) azabindan korunasiniz.
22 – O (Rabb) ki yeri sizin için bir dösek, gögü de bir bina yapti. Gökten su indirdi, onunla size rizik olarak çesitli ürünler çikardi. Öyleyse siz de, bile bile, Allah’a esler kosmayin.
23 – Eger kulumuz (Muhammed)a indirdigimiz (Kur’ân)den süphe içinde iseniz, haydi onun gibi bir sûre getirin, Allah’tan baska güvendiklerinizin hepsini çagirin; eger dogru iseniz.
24 – Yok yapamadiysaniz, ki hiçbir zaman yapamayacaksiniz, o halde yakiti insanlar ve taslar olan, inkârcilar için hazirlanmis atesten sakinin.
25 – Inanip yararli isler yapanlara, altlarindan irmaklar akan cennetlerin kendilerine ait oldugunu müjdele! Onlardaki herhangi bir meyveden riziklandirildiklarinda: “Bu daha önce de riziklandigimiz seydir” derler ve o rizik birbirinin benzeri olmak üzere, kendilerine sunulacak. Orada çok temiz zevceler de onlarin. Hem onlar orada ebedî kalacaklar.
26 – Muhakkak ki Allah bir sivri sinegi, hatta daha üstününü misal getirmekten çekinmez. Iman edenler bilirler ki, o süphesiz haktir, Rabb’lerindandir. Ama küfre saplananlar: “Allah böyle bir misal ile ne demek istedi?” derler. Allah onunla birçoklarini sasirtir, yine onunla birçoklarini yola getirir. Onunla ancak o fasiklari sasirtir.
27 – Onlar ki, söz verip andlastiktan sonra Allah’a verdikleri sözü bozarlar. Allah’in birlestirmesini emrettigi seyi (iman ve akrabalik baglarini) keserler ve yeryüzünde bozgunculuk yaparlar. Iste zarara ugrayanlar onlardir.
28 – Allah’i nasil inkâr edersiniz ki, ölü idiniz sizleri diriltti. Sonra sizleri yine öldürecek, sonra yine diriltecek, sonra da döndürülüp ona götürüleceksiniz.
29 – O ki, yeryüzünde ne varsa hepsini sizin için yaratti . Sonra göge yöneldi, onlari yedi gök olarak düzenledi. O, her seyi bilir.
30 – Bir zamanlar Rabb’in meleklere: “Ben yeryüzünde bir halife yaratacagim” demisti. (Melekler): “A!.. Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birisini mi yaratacaksin? Oysa biz seni överek tesbih ediyor ve seni takdis ediyoruz” dediler. (Rabb’in): “Ben sizin bilmediklerinizi bilirim.” dedi.
31 – Ve Âdem’e isimlerin hepsini ögretti, sonra onlari meleklere gösterip: “Haydi davanizda sadiksaniz bana sunlari isimleriyle haber verin.” dedi.
32 – Dediler ki: “Yücesin sen (ya Rab!). Bizim, senin bize ögrettiginden baska bir bilgimiz yoktur. Süphesiz sen bilensin, hakîmsin”.
33 – (Allah): “Ey Âdem, bunlara onlari isimleriyle haber ver.” dedi. Bu emir üzerine Âdem onlara isimleriyle onlari haber verince, (Allah): “Ben size, ben göklerin ve yerin gayblarini bilirim, sizin açikladiginizi da, içinizde gizlediginizi de bilirim” dememis miydim?” dedi.
34 – Ve o zaman meleklere: “Âdem’e secde edin!” dedik, hemen secde ettiler. Yalniz Iblis dayatti, kibrine yediremedi, inkârcilardan oldu.
35 – Dedik ki: “Ey Âdem, sen ve esin cennette oturun, ikiniz de ondan dilediginiz yerde bol bol yeyin, fakat su agaca yaklasmayin, yoksa zalimlerden olursunuz.”
36 – Bunun üzerine seytan onlari(n ayagini) oradan kaydirdi, içinde bulunduklari (cennet yurdu)ndan çikardi. Biz de: “Birbirinize düsman olarak inin, orada belirli bir vakte kadar sizin için bir karar yeri ve bir nasib vardir.” dedik.
37 – Derken Âdem Rabb’indan birtakim kelimeler aldi, (onlarla tevbe etti. O da) tevbesini kabul etti. Muhakkak O, tevbeyi çok kabul eden, çok esirgeyendir.
38 – Onlara dedik ki: “Hepiniz oradan inin. Size benim tarafimdan bir hidayet rehberi geldiginde, kim o hidayetçimin izinde giderse, onlar için hiçbir korku yoktur, onlar mahzun da olmayacaklardir.
39 – Inkâr edip âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, onlar da cehennem ehlidirler. Orada ebedî olarak kalacaklardir.
40 – Ey Israilogullari, size verdigim nimetimi hatirlayin, bana verdiginiz sözü tutun ki, ben de size verdigim sözü tutayim ve sadece benden korkun!
41 – Yaninizdakini (Tevrat’i) tasdik edici olarak indirdigim (Kur’ân)a iman edin, O’nu, inkar edenlerin ilki siz olmayin, benim âyetlerimi birkaç paraya degismeyin. Ancak benden korkun.
42 – Hakk’i batila karistirip da, bile bile hakki gizlemeyin.
43 – Hem namazi dosdogru kilin, zekati verin, rükû edenlerle birlikte siz de rükû edin.
44 – Insanlara iyiligi emreder de kendinizi unutur musunuz? Halbuki kitab (Tevrat)i okuyorsunuz. Hâlâ aklinizi basiniza almayacak misiniz?
45 – Bir de sabirla, namazla yardim isteyin. Süphesiz bu, (Allah’a) saygili olanlardan baskasina agir gelir.
46 – Onlar ki, Rablerine kavusacaklarini ve gerçekten O’na döneceklerini bilirler.
47 – Ey Israilogullari! Size verdigim nimeti ve vaktiyle sizi âlemlere üstün kildigimi hatirlayin.
48 – Ve öyle bir günden korunun ki, kimse kimsenin yerine bir sey ödeyemez, kimseden sefaat da kabul edilmez, kimseden fidye de alinmaz ve onlara hiçbir yardim da yapilmaz.
49 – (Hem hatirlayin ki bir zaman) sizi Firavun ailesinden de kurtardik, (onlar) size azabin en kötüsünü reva görüyor, ogullarinizi bogazliyor, kadinlarinizi sag birakiyorlardi. Ve bunda size Rabbiniz tarafindan büyük bir imtihan vardi.
50 – Hani bir zamanlar sizin için denizi yarip, sizi kurtardik da Firavun’un adamlarini suda bogduk, siz de bakip duruyordunuz.
51 – Hani bir zamanlar Musa’ya kirk gecelik vaad verdik de sonra siz onun arkasindan buzagiyi put edindiniz ve o halinizle zalimler idiniz.
52 – Sonra yine de sizi affettik, artik sükretmeniz gerekiyordu.
53 – Ve hani bir zamanlar Musa’ya o kitabi ve furkani verdik, gerekirdi ki, dogru yolda gidesiniz.
54 – Hani bir zamanlar Musa kavmine dedi ki; Ey kavmim cidden siz o buzagiyi put edinmekle kendi kendinize zulmettiniz, bari gelin Rabbinize tevbe ile dönün de nefislerinizi öldürün. Böyle yapmaniz Bârî Teâlâniz katinda sizin için hayirlidir, böylece tevbenizi kabul buyurdu. Gerçekten de o Tevvab ve Rahîm’dir.
55 – Hani bir zamanlar “Ey Musa biz Allah’i açikça görmedikçe senin sözünle asla inanmayacagiz.” demistiniz de bunun üzerine sizi yildirim çarpmisti ve siz de bakakalmistiniz.
56 – Sonra sükredesiniz diye sizi ölümünüzün ardindan yeniden diriltmistik.
57 – Ve üstünüze o bulutu gölge yaptik, ve size ihsan ettigimiz hos riziklardan yiyin, diye üzerinize kudret helvasi ve bildircin indirdik. Onlar, bize zulmetmediler, lakin kendi nefislerine zulmediyorlardi.
58 – Hani bir zamanlar “Su sehre girin de onun nimetlerinden dilediginiz sekilde bol bol yiyin ve kapidan secde ederek girin ve “hitta” (bizi bagisla!) deyin ki, size, hatalarinizi magfiret ediverelim, iyilik yapanlara nimetlerimizi daha da arttiracagiz” dedik.
59 – Bunun üzerine o zulme devam edenler sözü degistirdiler, onu kendilerine söylenildiginden baska bir sekle soktular. Biz de kötülük yaptiklari için o zalimlere murdar bir azap indirdik.
60 – Hani bir zamanlar Musa, kavmi için su istemisti, biz de “asanla tasa vur!” demistik, bunun üzerine o tastan on iki pinar fiskirmisti. Her kisim insan kendi su alacagi yeri bildi. Allah’in rizkindan yiyin ve için de bozgunculuk ve saldirganlik yaparak yeryüzünü fesada vermeyin.
61 – Hani bir zamanlar, “Ey Musa, biz tek çesit yemege asla katlanamayacagiz, yeter artik bizim için Rabbine dua et de bize yerin yetistirdigi seylerden; sebzesinden, kabagindan, sarmisagindan, mercimeginden ve soganindan çikarsin.” dediniz. O da size “O üstün olani daha asagi olanla degistirmek mi istiyorsunuz? Bir kasabaya konaklayin o vakit istediginiz elbette olacaktir.” dedi. Üzerlerine zillet ve meskenet damgasi vuruldu ve nihayet Allah’dan bir gazaba ugradilar. Evet öyle oldu, çünkü Allah’in âyetlerini inkâr ediyorlar ve haksiz yere peygamberleri öldürüyorlardi. Evet öyle oldu, çünkü isyana daliyorlar ve asiri gidiyorlardi.
62 – Süphe yok ki, iman edenler, yahudiler, hiristiyanlar ve sabiîler, bunlardan her kim Allah’a ve ahiret gününe gerçekten iman eder ve salih amel islerse elbette Rabbleri katinda bunlarin ecirleri vardir, bunlara bir korku yoktur, bunlar mahzun da olacak degillerdir.
63 – Hani bir zamanlar sizden mîsak (saglam bir söz) almistik, Tur’u üstünüze kaldirip demistik ki; size verdigimiz kitaba kuvvetle tutunun ve içindekilerden gafil olmayin, gerek ki, korunursunuz.
64 – Sonra verdiginiz sözün arkasindan yüz çevirdiniz, eger üzerinizde Allah’in lütfu ve rahmeti olmasa idi herhalde zarara ugrayanlardan olurdunuz.
65 – Içinizden cumartesi günü yasagini çigneyenleri elbette bilirsiniz. Iste bundan dolayi onlara “sefil maymunlar olun!” dedik.
66 – Bu ibret dolu cezayi öncekilere ve sonrakilere bir ders, korunacaklara da bir nasihat, bir ögüt yaptik.
67 – Hani bir zamanlar Musa kavmine demisti ki Allah, size bir bakara (sigir) bogazlamanizi emrediyor. Onlar da “Sen bizimle egleniyor, alay mi ediyorsun?” dediler. Musa da: “Böyle cahillerden biri olmaktan Allah’a siginirim.” dedi.
68 – Onlar, “Bizim için Rabbine dua et, her ne ise onu bize açiklasin.” dediler. Musa, “Rabbim buyuruyor ki, o ne pek yasli, ne de pek taze, ikisi arasi dinç bir sigirdir, haydi emrolundugunuz isi yapiniz.” dedi.
69 – Onlar, “Bizim için Rabbine dua et, rengi ne ise onu bize açiklasin.” dediler. Musa, “Rabbim buyuruyor ki, o, bakanlara sürur veren, sapsari bir sigirdir.” dedi.
70 – Onlar, “Bizim için Rabbine dua et, o nedir bize iyice açiklasin, çünkü o bize biraz karisik geldi, bununla beraber Allah dilerse onu elbette buluruz.” dediler.
71 – Musa, “Rabbim buyuruyor ki o, ne çifte kosulup tarla süren, ne de ekin sulayan, ne de salma gezen ve hiç alacasi olmayan bir sigirdir”. Onlar da: “Iste tam simdi gerçegi ortaya koydun.” dediler. Nihayet onu bulup bogazladilar. Az kaldi yapmayacaklardi.
72 – Hani bir zamanlar siz bir adam öldürmüstünüz de onun hakkinda birbirinizle atismis ve onu üstünüzden atmistiniz, halbuki Allah, saklamis oldugunuzu açiga çikaracakti.
73 – Iste bundan dolayi, o sigirin bir parçasi ile o ölüye vurun, dedik. Allah ölüleri iste böyle diriltir ve size âyetlerini gösterir, belki aklinizi basiniza toplarsiniz.
74 – Sonra bunun arkasindan yine kalbleriniz katilasti, simdi de tas gibi, ya da tastan da beter hale geldi. Çünkü taslardan öylesi var ki; içinden nehirler kayniyor, yine öylesi var ki, çatliyor da bagrindan sular fiskiriyor, öylesi de var ki, Allah korkusundan yerlerde yuvarlaniyor… Ve sizin neler yaptiginizdan Allah gafil degildir. islami sohbet
75 – Simdi bunlarin, size hemen inanacaklarini ümit mi ediyorsunuz? Halbuki bunlardan bir grup vardi ki, Allah’in kelâmini isitirlerdi de sonra ona akillari yattigi halde bile bile onu tahrif ederlerdi.
76 – Üstelik iman edenlere rastladiklarinda inandik derler, birbirleriyle basbasa kaldiklari zaman, “Rabbinizin huzurunda aleyhinize delil olarak kullansinlar diye mi tutup Allah’in size açikladigi gerçekleri onlara da söylüyorsunuz? Hiç akliniz yok mu be?” derlerdi.
77 – Peki bilmezler mi ki, onlar neyi sir olarak saklar ve neyi açikça söylerlerse Allah hepsini bilir.
78 – Bunlarin bir de ümmî (okuma yazmasi olmayan) kismi vardir, kitabi bilmezler, ancak birtakim kuruntu yiginina, bos saplantilara kapilir ve zan içinde dolasir dururlar.
79 – Artik o kimselerin vay haline ki, kendi elleriyle kitap yazarlar da sonra biraz para almak için “Bu Allah katindandir.” derler. Artik vay o elleriyle yazdiklari yüzünden onlara, vay o kazandiklari vebal yüzünden onlara!..
80 – Bir de dediler ki: “Bize sayili birkaç günden baska asla ates azabi dokunmaz”. De ki; “Siz Allah’dan bir ahit mi aldiniz? Böyle ise Allah sözünden dönmez. Yoksa siz Allah’a karsi bilemeyeceginiz seyleri mi söylüyorsunuz?”
81 – Evet kim bir günah islemis de kendi günahi kendisini her yandan kusatmis ise, iste öyleleri ates ehlidirler ve orada ebedî kalicidirlar.
82 – Iman edip salih ameller isleyenler, iste öyleleri de cennet ehlidirler ve orada ebedî kalicidirlar.
83 – Hani bir vakitler Israilogullari’ndan söylece mîsak (kesin bir söz) almistik: Allah’dan baskasina tapmayacaksiniz, ana-babaya iyilik, yakinligi olanlara, öksüzlere, çaresizlere de iyilik yapacaksiniz, insanlara güzellikle söz söyleyecek, namazi kilacak, zekati vereceksiniz. Sonra çok aziniz müstesna olmak üzere sözünüzden döndünüz, hâlâ da dönüyorsunuz.
84 – Yine bir zamanlar mîsakinizi almistik; birbirinizin kanlarini dökmeyeceksiniz, nüfusunuzu diyarinizdan çikarmiyacaksiniz. Sonra siz buna ikrar da verdiniz ve ikrariniza sahit de oldunuz.
85 – Sonra sizler öyle kimselersiniz ki, kendilerinizi öldürüyorsunuz ve sizden olan bir grubu diyarlarindan çikariyorsunuz, onlar aleyhinde kötülük ve düsmanlik güdüyor ve bu konuda birlesip birbirinize arka çikiyorsunuz, sayet size esir olarak gelirlerse fidyelesmeye kalkiyorsunuz. Halbuki yurtlarindan çikarilmalari size haram kilinmis idi. Yoksa siz kitabin bir kismina inanip bir kismini inkâr mi ediyorsunuz? Su halde içinizden böyle yapanlar, netice olarak dünya hayatinda perisanliktan baska ne kazanirlar, kiyamet gününde de en siddetli azaba ugratilirlar. Allah, yaptiklarinizdan gafil degildir.
86 – Bunlar ahireti, dünya hayatina satmis kimselerdir. Onun için bunlardan azap hafifletilmez ve kendilerine bir yerden yardim da gelmez.
87 – Celâlim hakki için Musa’ya o kitabi verdik, arkasindan birtakim peygamberler de gönderdik, hele Meryem oglu Isa’ya apaçik mucizeler verdik, onu Rûhu’l-Kudüs ile de destekledik. Size nefislerinizin hoslanmayacagi bir emirle gelen her peygambere kafa mi tutacaksiniz? Kibrinize dokundugu için onlarin bir kismina yalan diyecek, bir kismini da öldürecek misiniz?
88 – (Yahudiler, peygamberimize karsi alayli bir ifade ile): “Bizim kalblerimiz kiliflidir.” dediler. Bilakis Allah, onlari kâfirlikleri yüzünden lanetledi. Bundan dolayi çok az imana gelirler.
89 – Yanlarindakini tasdik etmek üzere onlara Allah katindan bir kitap gelince, daha önceleri inanmayanlara karsi onunla yardim isteyip durduklari halde, o tanidiklari kendilerine gelince, bu sefer kendileri onu inkâr ettiler. Iste bundan dolayi Allah’in laneti kâfirleredir.
90 – Ne kadar çirkindir o ugruna kendilerini sattiklari sey ki; Allah’in kullarindan diledigine kendi lütuf ve kereminden vahiy indirmesine kafa tutarak, Allah ne indirdiyse hepsini inkâr ettiler. Iste bu yüzden de gazap üstüne gazaba ugradilar. Can yakici azap asil kâfirler içindir.
91 – Onlara, “Allah ne indirdiyse ona iman edin.” denildigi zaman, onlar “Biz kendimize indirilene iman ederiz.” derler ve ondan baskasini inkâr ederler. Oysa yanlarindaki Tevrat’i tasdik eden gerçek vahiy odur. Onlara de ki; “Peki madem gerçek mümin sizsiniz de ne diye daha önce Allah’in peygamberlerini öldürüyordunuz?
92 – Celâlim hakki için Musa size belgelerle gelmisti de onun arkasindan tuttunuz o buzagiya taptiniz. Siz iste o zâlimlersiniz.
93 – Bir zamanlar size, “verdigimiz kitaba kuvvetle sarilin ve onu dinleyin.” diye Tûr’u tepenize kaldirip mîsakinizi aldik. (O yahudiler): “Duyduk, dinledik, isyan ettik.” dediler, kâfirlikleri yüzünden o danayi yüreklerinde besleyip büyüttüler. De ki, “Eger siz mümin kimseler iseniz, bu imaniniz size ne çirkin seyler emrediyor!
94 – De ki; Allah yaninda ahiret yurdu (cennet) baskalarinin degil de yalnizca sizin ise, eger iddianizda da sadik iseniz haydi hemen ölümü temenni ediniz, ölmeyi cana minnet biliniz.
95 – Fakat elleriyle isledikleri yüzünden onu hiçbir zaman temenni edemiyecekler. Allah o zâlimleri bilir.
96 – Elbette onlari insanlarin hayata en hirsli, en düskün olanlari olarak bulacak, hatta müsriklerden bile daha düskün bulacaksin. Onlarin her biri bin sene ömür sürmeyi arzular, oysa uzun yasamak kendisini azaptan kurtarip uzaklastiracak degildir. Allah, onlarin neler yaptigini görüp duruyor.
97 – Söyle; her kim Cebrail’e düsman ise iyi bilsin ki, Kur’ân’i senin kalbine Allah’in izniyle kendinden önceki vahiyleri onaylayici, müminlere hidayet ve müjde kaynagi olmak üzere o indirdi.
98 – Her kim Allah’a, Allah’in meleklerine, peygamberlerine, Cebrail ile Mîkâil’e düsman olursa, iyi bilsin ki, Allah da o kâfirlerin düsmanidir.
99 – Sanim hakki için sana çok açik âyetler; parlak mucizeler indirdik. Öyle ki, iman sahasindan uzaklasmis fasiklardan baskasi onlari inkâr etmez.
100 – O fasiklar hem bunlari tanimiyacaklar, hem de ne zaman bir ahd üzerine antlasma yapsalar, her defasinda mutlaka içlerinden bir güruh çikip onu bozacak ve ativerecek öyle mi? Hatta az bir güruh degil, onlarin çogu ahit tanimaz imansizlardir.
101 – Üstelik Allah tarafindan onlara, yanlarindaki kitabi tasdik edici bir peygamber gelince, daha önce kendilerine kitap verilenlerden bir kismi, Allah’in kitabini sirtlarindan geriye attilar, sanki hiçbir sey bilmiyorlarmis gibi yaptilar.
102 – Tuttular da Süleyman mülküne dair seytanlarin uydurup izledikleri seyin ardina düstüler. Halbuki Süleyman inkâr edip kâfir olmadi, lakin o seytanlar kâfirlik ettiler; insanlara sihir ögretiyorlar ve Bâbil’de Harut ve Marut’a, bu iki melege indirilen seyleri ögretiyorlardi. Halbuki o ikisi “biz ancak ve ancak sizi denemek için gönderildik, sakin sihir yapip da kâfir olmayin!” demeden kimseye birsey ögretmezlerdi. Iste bunlardan kari ile kocanin arasini ayiracak seyler ögreniyorlardi. Fakat Allah’in izni olmadikça bununla kimseye zarar verebilecek degillerdi. Kendi kendilerine zarar verecek ve bir fayda saglamayacak bir sey ögreniyorlardi. Yemin olsun ki, onu her kim satin alirsa, onu alanin ahirette bir nasibi olmayacagini da çok iyi biliyorlardi. Hakkiyle bilselerdi, ugruna canlarini sattiklari sey ne çirkin bir seydi.
103 – Sayet onlar iman edip de korunmus olsalardi, elbette Allah tarafindan verilecek mükafat çok hayirli olacakti. Keske bunu bilselerdi.
104 – Ey iman edenler! “râine” demeyin, “unzurna” deyin ve iyi dinleyin, kâfirler için elemli bir azap vardir.
105 – Ne Kitap ehlinden, ne de müsriklerden hiçbiri, size Rabbinizden bir hayir indirilsin istemez. Allah ise, üstünlügü, rahmetiyle diledigine mahsus kilar ve Allah çok büyük lütuf sahibidir.
106 – Biz bir âyetten her neyi nesheder veya unutturursak, ondan daha hayirlisini yahut mislini getiririz. Bilmez misin ki, Allah her seye kâdirdir.
107 – Bilmez misin ki, hakikaten göklerin ve yerin mülkü Allah’indir, hepsi O’nundur. Size de Allah’dan baska ne bir dost, ne de bir yardimci vardir.
108 – Yoksa siz peygamberinizi, bundan önce Musa’ya soruldugu gibi, sorguya çekmek mi istiyorsunuz? Halbuki her kim imani küfürle degistirirse artik düz yolun ortasinda sapitmis olur.
109 – Ehl-i kitaptan birçogu arzu etmektedir ki, sizi imaninizdan sonra çevirip kâfir etsinler: Hak kendilerine iyice belirdikten sonra bile sirf nefsaniyetlerinden ve kiskançliktan dolayi bunu yaparlar. Buna ragmen siz simdi af ile, hosgörüyle davranin tâ Allah emrini verinceye kadar. Süphe yok ki Allah her seye kâdirdir.
110 – Siz namazi hakkiyle kilmaya bakin ve zekati verin! Kendi nefsiniz için her ne hayir yaparsaniz, Allah katinda onu bulursunuz. Muhakkak ki, Allah bütün yaptiklarinizi görmektedir.
111 – Bir de “yahudi ve hiristiyanlardan baskasi asla cennete giremeyecek” dediler. Bu onlarin kendi kuruntularidir. Sen de onlara de ki; “Eger dogru iseniz, haydi bakalim getirin delilinizi.”
112 – Hayir, hayir! Kim özü iyilik dolu olarak yüzünü Allah’a tertemiz döndürür ve teslim ederse, iste onun Rabbi katinda ecri vardir. Onlara hiçbir korku yoktur ve onlar mahzun da olacak degiller.
113 – Yahudiler dediler ki, “Hiristiyanlar birsey üzerinde degiller”, Hristiyanlar da “Yahudiler bir sey üzerinde degiller” dediler. Oysa hepsi de kitabi okuyorlar. Hiçbir bilgisi olmayanlar da öyle onlarin dedikleri gibi dediler. Iste bundan dolayi Allah, ihtilafa düstükleri bu gibi seylerde, kiyamet günü aralarinda hüküm verecektir.
114 – Allah’in mescitlerini, içlerinde Allah’in isminin anilmasindan meneden ve onlarin harap olmalarina çalisan kimselerden daha zâlim kim olabilir! Iste bunlar, oralara korka korka girmekten baska birsey yapmazlar. Bunlara dünyada perisanlik, ahirette de büyük bir azap vardir.
115 – Bununla beraber, dogu da Allah’in, bati da Allah’indir. Artik nereye dönerseniz dönün, orasi Allah’a çikar. Süphe yok ki, Allah(in rahmeti) genistir, O, her seyi bilendir.
116 – O zalimler, “Allah kendisine çocuk edindi.” dediler. Hâsâ, O sübhândir. Dogrusu, göklerde ve yerde ne varsa O’nundur. Hepsi O’na boyun egmistir.
117 – O, göklerin ve yerin yoktan var edicisidir ve O, bir isin olmasini murad edince, ona yalnizca “ol!” der, o da hemen oluverir.
118 – Bilgiden nasibi olmayanlar da “Allah bizimle konussa ya, yahut bize de bir mucize gelse ya!” dediler. Bunlardan öncekiler de tipki böyle, bunlarin dedikleri gibi demislerdi. Onlarin kalbleri birbirlerine benzedi. Gerçekten de yakîne ermek (hakikati bilmek) isteyen bir kavim için biz mucizeleri çok açik seçik gösterdik.
119 – Süphe yok ki, Biz seni hak ile rahmetimizin müjdecisi ve azabimizin habercisi olarak gönderdik. Sen, o cehennemliklerden sorumlu degilsin.
120 – Sen onlarin milletlerine tabi olmadikça ne yahudiler, ne de hiristiyanlar senden asla hosnud ve razi olmayacaklar. De ki, gerçekten de Allah’in hidayeti, hidayetin ta kendisidir. Sânim hakki için, sana vahiyle gelen bu kadar bilgiden sonra, kalkip da onlarin arzu ve heveslerine uyacak olursan, sana Allah’dan ne bir dost bulunur, ne de bir yardimci.
121 – Kendilerine kitabi verdigimiz ehliyetli kimseler onu, tilavetinin hakkini vererek okurlar. Iste onlar, ona iman ederler. Her kim de onu inkâr ederse, iste o inkârcilar hüsran içindedirler.
122 – Ey Israilogullari! Sizlere ihsan ettigim nimetimi ve sizi vaktiyle âlemdeki ümmetlere üstün tuttugumu hatirlayin!
123 – Ve öyle bir günden sakinin ki, o gün kimse, kimsenin yerine bir sey ödeyemez, kimseden fidye kabul edilmez ve ona sefaat de fayda vermez, hiçbir taraftan yardim da görmezler.
124 – Sunu da unutmayin ki, bir zamanlar Ibrahim’i Rabbi, birtakim kelimeler ile imtihan etti, o, onlari sona erdirince, Rabbi ona, “Ben seni bütün insanlara imam yapacagim.” buyurdu. Ibrahim, “Zürriyetimden de yap!” dedi. Rabbi ona “zâlimler benim ahdime nail olamaz!” buyurdu.
125 – Biz ta o zaman bu Beyt’i, insanlar için bir sevap kazanma ve bir güven yeri kildik. Siz de Makam-i Ibrahim’den kendinize bir namazgah edinin. Ayrica Ibrahim ile Ismail’e söyle ahid verdik: “Beytimi, hem tavaf edenler için, hem ibadete kapananlar için, hem de rükû ve secde edenler için tertemiz tutun!”
126 – Ve o vakit Ibrahim “Ey Rabbim, burasini güvenli bir belde kil, halkindan Allah’a ve ahiret gününe iman edenleri çesitli meyvalarla riziklandir” diye yalvardi. Allah buyurdu ki: “küfredeni dahi riziklandirir da hayattan biraz nasip aldiririm, sonra da onu ates azabina ugratirim ki, orasi ne yaman bir duraktir!”
127 – Ve ne vakit ki Ibrahim, Beyt’in temellerini yükseltmeye basladi, Ismail ile birlikte söyle dua ettiler: Ey Rabbimiz, bizden kabul buyur, hiç süphesiz isiten sensin, bilen sensin.
128 – Ey bizim Rabbimiz, hem bizim ikimizi yalniz senin için boyun egen müslümanlar kil, hem de soyumuzdan yalniz senin için boyun egen müslüman bir ümmet meydana getir ve bize ibadetimizin yollarini göster, tevbemize rahmetle bakiver. Hiç süphesiz Tevvâb sensin, Rahîm sensin.
129 – Ey bizim Rabbimiz, bir de onlara içlerinden öyle bir peygamber gönder ki, onlara senin âyetlerini tilavet eylesin, kendilerine kitabi ve hikmeti ögretsin, içlerini ve dislarini tertemiz yapip onlari pâk eylesin. Hiç süphesiz Azîz sensin, hikmet sahibi Sensin.
130 – Ibrahim’in milletinden, kendine kiyan beyinsizden baska kim yüz çevirir? Biz onu dünyada seçkin birisi yaptik, hiç süphesiz o, ahirette de iyilerden biridir.
131 – Rabbi ona, “Islâm ol!” emrini verince, o “Ben âlemlerin Rabbine teslim oldum.” dedi.
132 – Bu dini Ibrahim, kendi ogullarina vasiyyet etti, Yakub da öyle yapti: “Ey ogullarim! Muhakkak ki, bu dini size Allah seçti, baska dinlerden uzak durun, yalnizca müslüman olarak can verin!” dedi.
133 – Yoksa siz de olaya sahit mi oldunuz; Yakub’a ölüm hali gelip çattigi zaman, ogullarina; “Benden sonra neye ibadet edeceksiniz?” dedigi zaman, ogullari; “Senin Allah’ina ve atalarin Ibrahim, Ismail ve Ishak’in Allah’ina, tek olan o Allah’a ibadet edecegiz. Biz ancak O’na boyun egen müslümanlariz.” dediler.
134 – Onlar bir ümmetti, geldi geçti. Onlara kendi kazandiklari, size de kendi kazandiginiz. Siz onlarin yaptiklarindan sorguya çekilecek degilsiniz.
135 – Bir de: “yahudi veya hiristiyan olunuz ki, hidayet bulasiniz.” dediler. Sen onlara de ki: “Hayir! Hanif olarak hakka tapan Ibrahim’in dinine (uyariz) ki, o hiçbir zaman müsriklerden olmadi.”
136 – Deyiniz ki, “Biz, Allah’a iman ettik ve bize ne indirildiyse Ibrahim’e, Ismail’e, Ishak’a, Yakup’a ve torunlarina ne indirildiyse, Musa’ya ve Isa’ya ne indirildiyse ve bütün peygamberlere Rablerinden ne verildiyse hepsine iman ettik. Biz onlarin arasinda fark gözetmeyiz ve biz ancak O’na boyun egen müslümanlariz.”
137 – Eger onlar da sizin iman ettiginiz gibi iman ederlerse dogru yola girmis, hidayeti bulmus olurlar. Yok eger yüz çevirirlerse onlar sadece ve sadece didismenin içindedirler. Allah onlara karsi sana yeter. Ve O, isitendir, bilendir.
138 – Allah’in boyasina bak, (vaftiz nolacak?) Kim, Allah’dan daha güzel boya vurabilir ki? Iste biz O’na ibadet edenleriz.
139 – De ki: “Allah hakkinda bizimle didismeye mi gireceksiniz? Oysa O, bizim de Rabbimiz, sizin de Rabbinizdir. Bizim amellerimiz bize, sizin amelleriniz de size. Su kadar var ki, biz O’na ihlas ile sariliyoruz.
140 – “Yoksa siz, Ibrahim de, Ismail de, Ishak da, Yakup da ve torunlari da hep yahudi ve hiristiyan idiler mi demek istiyorsunuz?” De ki: “Siz mi daha iyi bilirsiniz, yoksa Allah mi?” Allah’in sahitlik ettigi bir hakikati bile bile inkar edenden daha zâlim kim olabilir? Allah, yaptiklarinizdan gafil degildir.
141 – Onlar bir ümmet idiler, gelip geçtiler. Onlara kendi kazandiklari, size de kendi kazandiklariniz. Ve siz onlarin yaptiklarindan sorumlu tutulacak degilsiniz.
142 – Insanlar içinde bir kisim beyinsizler takimi, “Bunlari bulunduklari kibleden çeviren nedir?” diyecekler. De ki: “Dogu da, bati da Allah’indir. O, kimi dilerse onu hidayete erdirir.”
143 – Ve iste böyle, sizi ortada yürüyen bir ümmet kildik ki, siz bütün insanlar üzerine adalet örnegi ve hakkin sahitleri olasiniz, Peygamber de sizin üzerinize sahit olsun. Daha önce içinde durdugun Kâ’be’yi kible yapmamiz da sunun içindir: Peygamber’in izince gidecekleri, iki ökçesi üzerinde geri döneceklerden ayiralim. Bu is elbette Allah’in hidayet ettigi kimselerin disindakilere çok agir gelecekti. Allah imaninizi kaybedecek degildir. Hiç süphesiz Allah, bütün insanlara çok sefkatlidir, çok merhametlidir.
144 – Dogrusu, biz, yüzünün semaya yöneldigini, orada sekilden sekile geçerek, aranip durdugunu görüyorduk. Artik seni hosnud olacagin bir kibleye çevirecegiz. Haydi bakalim, yüzünü Mescid-i Haram’a dogru çevir. Siz de ey müminler, nerede olursaniz olun, yüzünüzü o tarafa dogru çevirin! Kendilerine kitap verilmis olanlar da kesinlikle bilirler ki, Rabblerinden gelen o emir haktir. Ve Allah, onlarin yaptiklarindan ve yapmakta olduklarindan gafil degildir.
145 – Celâlim için, sen o kitap verilmis olanlara, bütün delilleri de getirsen, yine de senin kiblene tabi olmazlar, sen de onlarin kiblesine tabi olmazsin. Zaten onlar da birbirlerinin kiblesine tabi degiller. Celâlim hakki için, sana gelen bunca ilmin arkasindan sen tutar da onlarin arzu ve heveslerine uyacak olursan, o zaman hiç süphesiz, sen de zâlimlerden olursun.
146 – O kendilerine kitap verdigimiz ümmetlerin âlimleri onu o peygamberi ogullarini tanir gibi tanirlar, böyle iken içlerinden bir takimi gerçegi bile bile gizlerler.
147 – O hak, Rabbindendir. Artik süpheye düsenlerden olma sakin!
148 – Ümmetlerden her birinin bir yönü vardir, o ona yönelir, haydin, hep hayirlara kosun, yarisin. Her nerede olsaniz Allah sizi toplar, bir araya getirir. Süphesiz ki Allah her seye kâdirdir.
149 – Hem her nereden yola çikarsan (namazda) hemen Mescid-i Haram’a dogru yüzünü çevir. Bu emir süphesiz hak, Rabbinden oldugu gerçektir. Allah yaptiklarinizdan habersiz de degildir.
150 – Her nereden yola çikarsan yüzünü Mescid-i Haram’a dogru çevir, ve her nerede olsaniz yüzünüzü ona dogru çevirin ki insanlar için aleyhinizde bir delil olmasin. Ancak içlerinden haksizlik edenler baska. Siz de onlardan korkmayin, benden korkun. Hem üzerinizdeki nimetimi tamamlayayim, hem gerek ki dogru yolu bulasiniz.
151 – Nitekim içinizden size bir peygamber gönderdik. O size âyetlerimizi okuyor, sizi temizliyor, size kitabi ve hikmeti ögretiyor. Size bilmediginiz seyleri ögretiyor.
152 – O halde beni anin, ben de sizi anayim. Bana sükredin de nankörlük etmeyin.
153 – Ey iman edenler! Sabir ve namazla yardim isteyin. Süphe yok ki Allah, sabredenlerle beraberdir.
154 – Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Hayir, onlar diridirler. Fakat siz sezemezsiniz.
155 – Çaresiz biz sizi biraz korku, biraz açlik, biraz da mallardan, canlardan ve ürünlerden eksiltme ile imtihan edecegiz. Müjdele o sabredenleri!
156 – Onlar baslarina bir musibet geldigi zaman: “Biz Allah’a aidiz ve sonunda O’na dönecegiz.” derler.
157 – Iste onlar var ya, Rablerinden, magfiretler ve rahmet onlaradir. Iste hidayete erenler de onlardir.
158 – Gerçekten Safâ ile Merve Allah’in alâmetlerindendir. Onun için her kim hac veya umre niyetiyle Kâ’be’yi ziyaret ederse, bunlari tavaf etmesinde ona bir günah yoktur. Her kim de gönlünden koparak bir hayir islerse, süphesiz Allah iyiligin karsiligini verir, o her seyi bilir.
159 – Indirdigimiz apaçik delilleri ve hidayetin kendisi olan âyetleri insanlar için biz kitapta açikladiktan sonra gizleyenler var ya mutlaka onlara Allah lanet eder. Lanet edebilecek olanlar da lanet ederler.
160 – Ancak tevbe edip halini düzelterek gerçegi söyleyenler baska. Iste onlari ben bagislarim. Ben çok merhamet ediciyim, tevbeleri çokça kabul ederim.
161 – Ama âyetlerimizi inkar etmis ve kâfir olarak can vermis olanlara gelince, iste Allah’in laneti, meleklerin laneti ve insanlarin laneti hep onlarin üzerine olsun.
162 – Onlar ebedi olarak onun altinda kalirlar. Ne azablari hafifletilir, ne de kendilerine göz açtirilir.
163 – Her halde hepinizin ilâhi, bir tek ilâhtir. Ondan baska bir ilâh yoktur. O Rahmân ve Rahîm’dir.
164 – Süphesiz göklerin ve yerin yaratilisinda, gece ile gündüzün birbiri ardinca gelisinde, insanlara yarar seylerle denizde akip giden gemide, Allah’in yukaridan bir su indirip de onunla yeri ölümünden sonra diriltmesinde, diriltip de üzerinde deprenen hayvanlari yaymasinda, rüzgarlari degistirmesinde, gök ile yer arasinda emre hazir olan bulutta süphesiz akilli olan bir topluluk için elbette Allah’in birligine deliller vardir.
165 – Insanlardan kimi de Allah’tan baska seyleri O’na es tutuyorlar da onlari, Allah’i sever gibi seviyorlar. Oysa iman edenlerin Allah sevgisi daha kuvvetlidir. O zulmedenler, azabi görecekleri zaman bütün kuvvetin Allah’a ait oldugunu ve Allah’in azabinin gerçekten çok siddetli bulundugunu keske anlasalardi.
166 – O zaman kendilerine uyulan kimseler, azabi görerek kendilerine uyanlardan kaçip uzaklasmislar ve aralarindaki bütün baglar parça parça kopmustur.
167 – Onlara uyanlar da söyle demektedirler: “Ah, bizim için dünyaya bir dönüs olsaydi da onlarin bizden uzaklastiklari gibi biz de onlardan uzaklassaydik!” Iste böylece Allah onlara bütün amellerini, üzerlerine yigilmis hasretler (pismanlik ve üzüntüler) halinde gösterecektir. Onlar bu atesten çikacak degillerdir.
168 – Ey insanlar! Bütün yeryüzündeki nimetlerimden helal olmak, temiz olmak sartiyla yiyin. Fakat seytanin adimlarina uymayin. Çünkü o size belli bir düsmandir.
169 – O size hep çirkin ve murdar isleri emreder, Allah’a karsi bilmediginiz seyler söylemenizi ister.
170 – Onlara: “Allah’in indirdigine uyun.” dendigi vakit de: “Yok, atalarimizi neyin üzerinde bulduysak ona uyariz.” dediler. Ya atalari bir seye akil erdiremez ve dogruyu seçemez idiyseler de mi onlara uyacaklar?
171 – O kâfirlerin hali, sadece bir çagirma veya bagirmadan baskasini isitmeyerek haykiranin haline benzer; onlar sagirdirlar, dilsizdirler, kördürler, akil da etmezler.
172 – Ey iman edenler! Size kismet ettigimiz riziklarin hos ve temiz olanlarindan yiyin ve Allah’a sükredin, eger yalniz O’na kulluk ediyorsaniz.
173 – O, size yalniz sunlari haram kildi: Ölü hayvan, kan, domuz eti, bir de Allah’tan baskasi adina kesilen hayvanlar. Sonra kim bunlardan yemeye mecbur kalirsa, baskasinin hakkina tecavüz etmemek ve zaruret ölçüsünü geçmemek sartiyla ona da bir günah yükletilmez. Çünkü Allah çok bagislayicidir, çok merhametlidir.
174 – Allah’in indirdigi kitaptan bir seyi gizleyip de bununla biraz para alanlar gerçekten karinlari dolusu atesten baska birsey yemezler. Kiyamet günü Allah onlara ne söz söyler, ne de kendilerini temize çikarir. Onlara sadece aci veren bir azab vardir.
175 – Iste onlar, hidayeti verip sapikligi, affedilmeyi birakip azabi satin alan kimselerdir. Bunlar, atese karsi ne kadar da sabirlidirlar!
176 – Süphesiz ki Allah kitabi hak bir sebeple indirmistir. Kitap hakkinda ihtilafa düsenler ise, süphesiz haktan uzak, bir anlasmazlik içindedirler.
177 – Yüzlerinizi bazan dogu, bazan bati tarafina çevirmeniz erginlik degildir. Fakat eren o kimselerdir ki, Allah’a, ahiret gününe, meleklere, kitaba ve bütün peygamberlere iman edip, yakinligi olanlara, öksüzlere, yoksullara, yolda kalmisa, dilenenlere ve esirleri kurtarmaya seve seve mal verirler. Namazi kilarlar, zekati verirler. Bir de andlastiklari zaman sözlerini yerine getirenler, hele sikinti ve hastalik durumlarinda ve harbin siddetli zamaninda sabir ve kararlilik gösterenler var ya, iste dogru olanlar da bunlardir, korunanlar da bunlardir.
178 – Ey iman edenler! Öldürmede kisas size farz kilindi. Hüre hür, köleye köle, kadina kadin. Ama her kim, ölenin kardesi tarafindan bir sey karsiligi bagislanirsa, o zaman örfe uymasi, ona diyeti güzellikle ödemesi gerekir. Bu, Rabbiniz tarafindan bir hafifletme ve bir rahmettir. Her kim bunun arkasindan yine saldirirsa, artik ona aci veren bir azab vardir.
179 – Ey temiz akil sahipleri! Kisasta sizin için bir hayat vardir. Ümit edilir ki, korunursunuz.
180 – Birinize ölüm geldigi vakit, bir hayir (bir mal) birakacaksa, babasi, anasi ve en yakin akrabasi için mesru bir surette vasiyet etmek, Allah’tan korkan kimseler üzerine yerine getirilmesi vacib bir hak olarak size farz kilindi.
181 – Simdi her kim, bunu duyduktan sonra onu degistirirse, her halde vebali, sirf o degistirenlerin boynunadir. Süphe yok ki Allah, her seyi isitir ve bilir.
182 – Her kim de vasiyet edenin, bir hata islemesinden veya bir günaha girmesinden endise eder de taraflarin arasini düzeltirse, ona bir vebal yoktur. Süphesiz ki, Allah çok bagislayicidir, çok merhamet edicidir.
183 – Ey iman edenler! Oruç, sizden öncekilere farz kilindigi gibi size de farz kilindi. Umulur ki korunursunuz.
184 – (Size farz kilinan oruç), sayili günlerdedir. Içinizden hasta olan veya yolculukta bulunan ise, diger günlerde, tutamadigi günler sayisinca tutar. Ona dayanip kalacaklar üzerine de bir yoksulu doyuracak kadar fidye gerekir. Her kim de hayrina fidyeyi artirirsa, hakkinda daha hayirlidir. Bununla beraber, eger bilirseniz, oruç tutmaniz sizin için daha hayirlidir.
185 – O Ramazan ayi ki, insanlari irsad için, hak ile batili ayiracak olan, hidayet rehberi ve deliller halinde bulunan Kur’ân onda indirildi. Onun için sizden her kim bu aya sahit olursa onda oruç tutsun. Kim de hasta, yahut yolculukta ise tutamadigi günler sayisinca diger günlerde kaza etsin. Allah size kolaylik diler zorluk dilemez. Sayiyi tamamlamanizi, size dogru yolu gösterdiginden dolayi Allah’i tekbir etmenizi ister. Umulur ki sükredersiniz.
186 – Sayet kullarim, sana benden sordularsa, gerçekten ben çok yakinimdir. Bana dua edince, duacinin duasini kabul ederim. O halde onlar da benim davetime kossunlar ve bana hakkiyla iman etsinler ki, dogru yola gidebilsinler.
187 – Oruç gecesi kadinlariniza yaklasmaniz, size helâl kilindi. Onlar, sizin için bir örtü, siz de onlar için bir örtü durumundasiniz. Allah, nefsinize güvenemeyeceginizi bildigi için müracaatinizi kabul buyurdu ve sizi bagisladi. Simdi onlara yaklasin ve Allah’in sizler için yazdigini isteyin. Ta fecrin beyaz ipligi siyah iplikden size seçilinceye kadar yiyin, için. Sonra da ertesi geceye kadar orucu tam tutun. Bununla beraber siz mescitlerde îtikaf halinde iken onlara yaklasmayin. Bunlar, Allah’in sinirlaridir, sakin onlara yaklasmayin. Allah, âyetlerini insanlara böyle açikliyor ki sakinip korunsunlar.
188 – Bir de aranizda mallarinizi batil sebeplerle yemeyin. Insanlarin mallarindan bir kismini bile bile günah ile yemek için, o mallari hakimlere rüsvet olarak vermeyin.
189 – Sana hilâllerden soruyorlar. De ki: Onlar insanlar için de, hac için de vakit ölçüleridir. Bununla beraber iyilik, evlere arkalarindan gelmeniz degildir. Fakat iyilige eren, kötülükten korunan kimsedir. Evlere kapilarindan gelin, Allah’tan korkun ki, kurtulusa eresiniz.
190 – Size savas açanlarla Allah yolunda çarpisin. Fakat haksiz saldirida bulunmayin. Çünkü Allah, haksiz saldirida bulunanlari sevmez.
191 – Onlari nerede yakalarsaniz öldürün ve sizi çikardiklari yerden onlari çikarin. O fitne, öldürmeden daha siddetlidir. Yalniz Mescid-i Haram yaninda onlar sizinle savasmadikça siz de onlarla savasmayin. Fakat sizi öldürmeye kalkisirlarsa, hemen onlari öldürün. Kâfirlerin cezasi böyledir.
192 – Artik sirkten vazgeçerlerse, süphesiz ki Allah çok bagislayicidir, çok merhamet edicidir.
193 – Hem bir fitne kalmayip, din yalniz Allah’in oluncaya kadar onlarla çarpisin . Vazgeçerlerse, düsmanlik ancak zalimlere karsidir.
194 – Hürmetli ay hürmetli aya ve bütün hürmetler birbirine karsiliktir. O halde kim size saldirdiysa, siz de ona yaptigi saldirinin ayniyle saldirin da ileri gitmeye Allah’tan korkun ve bilin ki Allah, takva sahipleriyle beraberdir.
195 – Allah yolunda mal harcayin da kendinizi ellerinizle tehlikeye birakmayin ve güzel hareket edin. Çünkü Allah güzellik ve iyilik edenleri sever.
196 – Hac ve umreyi de Allah için tamam yapin. Eger bunlardan alikonursaniz, o zaman kolayiniza gelen bir kurban gönderin. Bununla beraber bu kurban, kesilecegi yere varincaya kadar baslarinizi tiras etmeyin. Içinizden hasta olana veya basindan bir rahatsizligi bulunana tiras için oruç veya sadaka yahut da kurbandan ibaret bir fidye gerekir. Engellemeden kurtuldugunuz zaman da her kim hacca kadar umre ile sevab kazanmak isterse, ona da kolayina gelen bir kurban gerekir. Bunu bulamayana ise üç gün hacda, yedi de döndügünüzde ki tam on gün oruç tutmasi lazim gelir. Bu hüküm, ailesi Mescid-i Haram civarinda oturmayanlar içindir. Allah’tan korkun ve bilin ki Allah’in azabi gerçekten çok siddetlidir.
197 – Hac, bilinen aylardadir. Her kim o aylarda hacca baslayip kendisine farz ederse; artik hacda kadina yaklasmak, günah islemek ve kavga etmek yoktur. Siz hayirdan ne islerseniz, Allah onu bilir. Kendinize azik edinin. Süphesiz ki aziklarin en hayirlisi Allah korkusudur. Ey akil sahipleri! Benden korkun!
198 – Rabbinizin lütfunu istemenizde size bir günah yoktur. Arafat’tan indiginiz zaman Mes’ar-i Haram yaninda (Müzdelife’de) Allah’i zikredin. O’nu, size gösterdigi sekilde zikredin. Dogrusu siz, bundan önce gerçekten sapmislardandiniz.
199 – Sonra insanlarin akip geldigi yerden siz de akip gelin. Allah’tan bagislanmanizi isteyin. Çünkü Allah çok bagislayicidir, çok merhamet edicidir.
200 – Nihayet hac ibadetlerinizi bitirdiginiz zaman, önceleri babalarinizi andiginiz gibi, hatta daha kuvvetli bir anisla Allah’i anin. Insanlardan kimisi: “Ey Rabbimiz! Bize dünyada ver!” der. Onun için ahirette hiçbir kismet yoktur.
201 – Yine onlardan: “Ey Rabbimiz! Bize dünyada bir güzellik ve ahirette de bir güzellik ver ve bizi ates azabindan koru!” diyenler vardir.
202 – Iste onlar için, kazandiklarindan bir nasib vardir. Allah, hesabi çok çabuk görür.
203 – Bir de sayili günlerde Allah’i zikredin (tekbir alin). Bunlardan kim iki gün içinde (Mina’dan) dönmek için acele ederse ona günah yoktur. Kim geri kalirsa ona da günah yoktur. Ama bu, takva sahipleri içindir. Allah’tan korkun ve bilin ki, siz ancak O’nun huzuruna varip toplanacaksiniz.
204 – Insanlardan kimi de vardir ki, dünya hayati hakkindaki sözleri senin hosuna gider ve o kalbindekine Allah’i sahit tutar. Halbuki O, Islâm düsmanlarinin en yamanidir.
205 – Is basina geçti mi yeryüzünde bozgunculuk çikarmak, ekini ve nesli helak etmek için kosar. Allah ise bozgunculugu sevmez.
206 – Ona: “Allah’tan kork!” dendigi zaman da kendisini onuru (gururu) günah islemeye sevkeder. Cehennem de onun hakkindan gelir. O ne kötü bir yataktir!
207 – Yine insanlardan kimi de vardir ki, Allah’in rizasina ermek için kendini feda eder. Allah ise kullarina çok merhametlidir.
208 – Ey iman edenler! Hepiniz baris ve selamete girin de seytanin adimlarina uymayin. Çünkü o sizin aranizi açan belli bir düsmandir.
209 – Size bunca deliller geldikten sonra yine kayarsaniz, iyi bilin ki, Allah çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.
210 – Onlar sadece gözetiyorlar ki, Allah, buluttan gölgelikler içinde meleklerle birlikte geliversin de is bitiriliversin. Halbuki bütün isler Allah’a döndürülüp götürülür.
211 – Israilogullarina sor: Biz onlara ne kadar açik âyetler vermistik. Fakat Allah’in nimetini her kim kendisine geldikten sonra degistirirse, süphe yok ki, Allah’in azabi çok siddetlidir.
212 – Dünya hayati, inkar edenler için bezendi. (Onlar), iman edenlerle egleniyorlar. Halbuki takva sahibi olan o müminler, kiyamet günü onlarin üstündedir. Allah diledigine hesapsiz rizik verir.
213 – Insanlar tek bir ümmetti. Ayrilmalari üzerine Allah, rahmetinin müjdecileri ve azabinin habercileri olmak üzere peygamberler gönderdi ve beraberlerinde hak ile ilgili kitap indirdi ki, insanlarin, aralarinda ihtilaf ettikleri seyler hakkinda hakem olsun. Bunda da sirf o kitap verilenler, kendilerine bunca deliller geldikten sonra tuttular, aralarindaki hirs ve kiskançlik yüzünden anlasmazliga düstüler. Bunun üzerine Allah kendi izniyle, iman edenleri, onlarin hakkinda anlasmazliga düstükleri hakka, ulastirdi. Allah, diledigini dogru yola iletir.
214 – Yoksa siz, kendinizden önce gelip geçenlerin hali (ugradiklari sikintilar) basiniza gelmeden cennete girivereceginizi mi sandiniz? Onlara öyle yoksulluklar, öyle sikintilar dokundu ve öyle sarsildilar ki, hatta peygamber ve beraberinde iman edenler: “Allah’in yardimi ne zaman?” derlerdi. Bak iste! Gerçekten Allah’in yardimi yakindir.
215 – Ey Muhammed! Sana nereye infak edeceklerini soruyorlar. De ki: Hayir olarak verdiginiz nafaka, ana baba, yakinlar, öksüzler, yoksullar ve yolda kalmislar içindir. Hayir olarak daha ne yaparsaniz herhalde Allah onu bilir.
216 – Savas size farz kilindi, gerçi o size hos gelmez. Olabilir ki siz, bir seyden hoslanmazsiniz; oysa ki o sizin için bir hayirdir. Yine olabilir ki, siz bir seyi seversiniz, oysaki o sizin için bir kötülüktür. Allah bilir, siz bilmezsiniz.
217 – Ey Muhammed! Sana haram aydan ve o ayda savasmaktan soruyorlar. De ki: O ayda savasmak, büyük bir günahtir. Bununla beraber Allah yolundan alikoymak, O’nu inkar etmek, insanlari, Mescid-i Haram’dan menetmek ve halkini oradan çikarmak, Allah yaninda daha büyük bir günahtir ve fitne, öldürmekten daha büyük bir vebaldir. Onlar, güçleri yeterse, sizi dininizden döndürmek için sizinle savasmaktan hiçbir zaman geri durmazlar. Sizden de her kim, dininden döner ve kâfir olarak can verirse artik onlarin bütün amelleri, dünyada ve ahirette bosa gitmistir. Iste onlar, cehennemliklerdir. Onlar orada ebedi olarak kalacaklardir.
218 – Süphesiz ki iman edenlere, Allah yolunda hicret edip, cihad edenlere gelince, iste onlar, Allah’in rahmetini umarlar. Allah, çok bagislayicidir, çok merhamet edicidir.
219 – Ey Muhammed! Sana sarap ve kumardan soruyorlar. De ki: Bu ikisinde büyük bir günah, bir de insanlar için bazi menfaatler vardir. Fakat günahlari, menfaatlerinden daha büyüktür. Yine sana neyi infak edeceklerini soruyorlar. De ki: Ihtiyaçtan fazlasini infak edin. Iste böylece Allah, size âyetlerini açikliyor. Umulur ki siz düsünürsünüz.
220 – Dünya ve ahiret hakkinda (düsünürsünüz.) Sana bir de yetimlerden soruyorlar. De ki: Onlar hakkinda yapacaginiz bir islah, islerine karismamaktan daha hayirlidir. Eger onlara karisirsaniz, onlar sizin kardeslerinizdir. Allah, bozguncuyla islah ediciyi bilir, birbirinden ayird eder. Eger Allah dileseydi, sizi zora kosardi. Süphesiz ki Allah çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.
221 – Müsrik kadinlari, iman etmedikçe nikâhlamayin. Bir müsrik kadin, sizin hosunuza gitse bile, iman etmis olan bir cariye herhalde ondan daha hayirlidir. Müsrik erkeklere de mümin kadinlari nikâh ettirmeyin. Bir müsrik, sizin hosunuza gitse bile, mümin bir köle elbette ondan daha hayirlidir. Onlar sizi atese davet ederler, Allah ise, kendi izniyle cennete ve magfirete davet ediyor ve âyetlerini insanlara açikliyor. Umulur ki onlar hatirda tutup, ögüt alirlar.
222 – Ey Muhammed! Sana kadinlarin ay basi halinden de soruyorlar. De ki: O bir eziyettir Onun için ay basi halinde olduklari zaman kadinlardan çekilin ve temizleninceye kadar onlara yaklasmayin. Iyice temizlendikleri zaman ise Allah’in emrettigi yerden onlara varin, yaklasin Süphesiz ki Allah çok tövbe edenleri de sever, çok temizlenenleri de sever.
223 – Kadinlariniz, sizin için bir tarladir. O halde tarlaniza dilediginiz gibi varin ve kendiniz için ileriye hazirlik yapin. Allah’tan korkun ve bilin ki siz mutlaka O’nun huzuruna varacaksiniz. Ey Muhammed, müminleri müjdele!
224 – Sözünüzde durmaniz, kötülükten sakinmaniz ve insanlarin arasini düzeltmeniz için, Allah’i yeminlerinize hedef veya siper edip durmayin. Allah, her seyi isitir ve bilir.
225 – Allah, sizi yeminlerinizde bilmeyerek ettiginiz lagiv (herhangi bir kasit olmadan, kanaate göre yanlis yere yapilan yemin)dan sorumlu tutmaz. Fakat kalbinizin kazandigi yalan yere yapilan yeminden sorumlu tutar. Allah çok bagislayicidir, çok halimdir.
226 – Kadinlarindan îlâ edenler (onlara yaklasmamaya yemin edenler) için dört ay beklemek vardir. Eger bu yeminlerinden dönerlerse, süphesiz ki Allah çok bagislayicidir, çok merhamet edicidir.
227 – Yok eger bosamaya karar vermislerse, süphesiz ki Allah söylediklerini isitir, kurduklarini bilir.
228 – Bosanan kadinlar, kendi kendilerine üç adet süresi beklerler ve Allah’in rahimlerinde yarattigini gizlemeleri, kendilerine helâl olmaz. Eger Allah’a ve ahiret gününe inaniyorlarsa gizlemezler. Kocalari da, barismak istedikleri takdirde o süre içersinde onlari geri almaya daha layiktirlar. O kadinlarin, üzerlerindeki mesru hak gibi, kendilerinin de haklari vardir. Yalniz erkekler için, onlarin üzerinde bir derece vardir. Allah çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.
229 – Bosamak (talak) iki defadir. Ondan sonrasi ya iyilikle tutmak veya güzellikle salmaktir. Onlara verdiklerinizden bir sey almaniz da size helâl olmaz. Ancak Allah’in çizdigi hudutta duramayacaklarindan korkmalari baska. Eger siz de bunlarin, Allah’in çizdigi hudutta duramayacaklarindan korkarsaniz, kadinin, ayrilmak için hakkindan vazgeçmesinde artik ikisine de günah yoktur. Iste bunlar, Allah’in çizdigi hudududur. Sakin bunlari asmayin, Her kim Allah’in hududunu asarsa, iste onlar zalimlerdir.
230 – Eger kadini bir daha bosarsa, bundan sonra artik baska bir kocaya varincaya kadar ona helâl olmaz. Eger ikinci koca da onu bosarsa, Allah’in hududunu saglam tutacaklarini ümid ettikleri takdirde öncekilerin birbirlerine dönmelerinde her ikisine de günah yoktur. Iste bunlar, Allah’in tayin ettigi hudududur. Bunlari, bilen bir kavim için açikliyor.
231 – Kadinlari bosadiginiz zaman iddetlerini bitirdiklerinde, artik kendilerini ya iyilikle tutun veya güzellikle salin. Yoksa haklarina tecavüz için zararlarina olarak onlari tutmayin. Her kim bunu yaparsa nefsine zulmetmis olur. Sakin Allah’in âyetlerini alay konusu edinmeyin, Allah’in üzerinizdeki nimetini, size kendisiyle ögüt vermek üzere indirdigi kitap ve hikmeti hatirlayip, düsünün. Hem Allah’tan korkun ve bilin ki Allah her seyi bilir.
232 – Kadinlari bosadiginiz zaman iddetlerini bitirdiklerinde, aralarinda mesru bir sekilde rizalastiklari takdirde, kendilerini kocalariyla nikâhlanacaklar diye sikistirip, engellemeyin. Iste bu, içinizden Allah’a ve ahiret gününe iman edenlere verilen bir ögüttür. Bu, sizin hakkinizda daha hayirli ve daha nezihtir. Allah bilir, siz bilemezsiniz.
233 – Anneler, çocuklarini, emzirmenin tamamlanmasini isteyenler için tam iki yil emzirirler. Çocuk kendisine ait olan babaya da emzirenlerin yiyecekleri ve giyecekleri geleneklere uygun olarak bir borçtur. Bununla beraber herkes ancak gücüne göre mükellef olur. Çocugu sebebiyle bir anne de, çocugu sebebiyle bir baba da zarara sokulmasin. Varise düsen de yine ayni borçtur. Eger ana ve baba birbirleriyle istisare edip, her ikisinin de rizasiyla çocugu memeden ayirmak isterlerse kendilerine bir günah yoktur. Eger çocuklarinizi baskalarina emzirtmek isterseniz vereceginizi güzel güzel verdikten sonra bunda da size bir günah yoktur. Bununla beraber Allah’tan korkun ve bilin ki, Allah yaptiklarinizi görür.
234 – Içinizden vefat edip de geride esler birakan kimselerin hanimlari, kendi baslarina dört ay on gün beklerler. Iddet (bekleme) sürelerini bitirdikleri zaman, artik kendileri hakkinda mesru bir sekilde yapacaklari hareketten size bir günah yoktur. Allah, yaptiklarinizdan haberdardir.
235 – Böyle kadinlara evlenme isteginizi üstü kapali biçimde çitlatmanizda veya gönlünüzde tutmanizda size bir vebal yoktur. Allah biliyor ki siz onlari mutlaka anacaksiniz. Fakat mesru bir söz söylemekten baska bir sekilde kendileriyle gizlice sözlesmeyin. Farz olan iddet sona erinceye kadar da nikâh akdine azmetmeyin (kesin karar vermeyin). Bilin ki Allah gönlünüzdekini bilir. Öyle ise O’nun azabindan sakinin. Yine bilin ki Allah çok bagislayicidir, çok yumusaktir.
236 – Eger kadinlari, kendilerine dokunmadan veya onlara bir mehir takdir etmeden bosarsaniz (bunda) size bir vebal yoktur. Su kadar ki onlara (mal verip) faydalandirin. Eli genis olan hâline göre, eli dar olan da haline göre ve güzellikle faydalandirmalidir. Bu, iyilik yapanlar üzerine bir borçtur.
237 – Eger onlari, kendilerine dokunmadan önce bosar ve mehri de kesmis bulunursaniz, o zaman borç, o kestiginiz miktarin yarisidir. Ancak kadinlar veya nikâh akdini elinde bulunduran kimse bagislarsa baska. Ey erkekler! sizin bagislamaniz ise takvaya daha yakindir. Aranizdaki fazileti unutmayin süphesiz ki Allah, her ne yaparsaniz hakkiyle görür.
238 – Namazlara ve orta namaza devam edin ve Allah için boyun egerek kalkip namaza durun.
239 – Eger bir korku hâlindeyseniz, yaya veya binekli olarak giderken kilin, (korkudan) emin oldugunuz zaman da böyle bilmediginiz seyleri size ögrettigi sekilde Allah’i zikredin (namazlarinizi yine her zamanki gibi husû ile kilin).
240 – Içinizden hanimlarini geride birakarak vefat edecek olanlar, esleri için senesine kadar evlerinden çikarilmaksizin kendilerine yetecek bir mali vasiyet ederler. Bununla birlikte eger kendileri çikarlarsa, kendi haklarinda yaptiklari mesru bir hareketten dolayi size bir sorumluluk yoktur. Allah çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.
241 – Bosanmis kadinlar için de mesru ve gelenege uygun sekilde bir meta'(intifa hakki) vardir ki verilmesi, Allah’tan korkanlar üzerine bir borçtur.
242 -Iste akillariniz ersin diye, Allah size âyetlerini böylece açikliyor.
243 – Görmedin mi o kimseleri ki kendileri binlerce kisi iken ölüm korkusuyla yurtlarindan çiktilar. Allah da kendilerine “ölün!” dedi, sonra da onlara bir hayat verdi. Süphesiz ki Allah, insanlara karsi bir lütuf sahibidir. Fakat insanlarin pek çoklari sükretmezler.
244 – O halde Allah yolunda çarpisin ve bilin ki Allah, her seyi isitir ve bilir.
245 – Kimdir o adam ki Allah’a güzel bir ödünç versin de Allah da ona birçok katlarini ödesin. Allah darlik da verir, genislik de verir. Hepiniz de O’na döndürülüp götürüleceksiniz.
246 – Baksana, Israil ogullarinin Musa’dan sonra ileri gelenlerine! Hani onlar, bir peygamberlerine: “Bize bir kumandan gönder de Allah yolunda savasalim…” dediler. O da: “Size savas farz kilinirsa, acaba yapmamazlik eder misiniz?” dedi. Onlar: “Bize ne oldu da yurtlarimizdan çikarildigimiz ve çocuklarimizdan ayrildigimiz halde Allah yolunda savasmayalim?” dediler. Bunun üzerine savas kendilerine farz kilininca da onlardan pek azi hariç, yüz çevirdiler. Ama Allah, o zalimleri bilir.
247 – Peygamberleri onlara: “Allah, size hükümdar olmak üzere Talût’u gönderdi.” demisti. Onlar: “Ona bizim üzerimize hükümdar olmak nereden geldi? Oysa hükümdarliga biz ondan daha lâyikiz, ona maldan bir genislik, bir bolluk da verilmemistir.” dediler. Peygamberleri de “Onu sizin basiniza Allah seçmis ve ona bilgi ve vücut bakimindan bir güç, bir genislik vermistir.” dedi. Hem Allah, mülkünü diledigine verir. Allah’in rahmeti genistir, o her seyi bilir.
248 -Peygamberleri, onlara sunu da söylemisti: Haberiniz olsun, Onun hükümdarliginin alâmeti, size o tabutun gelmesi olacaktir ki onda Rabbinizden bir sekine (sükûnet, gönül rahatligi), Musa ve Harun ailelerinin biraktiklarindan bir bakiyye (kalinti) vardir. Onu melekler getirecektir. Eger iman etmis kimselerden iseniz, bunda sizin için kesin bir ibret, bir alâmet vardir.
249 -Talut, ordu ile hareket edince dedi ki: “Allah sizi mutlaka bir nehirle imtihan edecek. Kim ondan içerse, benden degildir. Kim de onu tatmazsa, iste o bendendir. Ancak eliyle bir avuç alan baska (bu kadarina ruhsat vardir).” Derken içlerinden pek azi hariç, hepsi de varir varmaz ondan içtiler. Talut ve beraberindeki iman eden kimseler nehri geçtiklerinde. “Bizim bugün, Calut ile ordusuna karsi duracak gücümüz yok.” dediler. Allah’a kavusacaklarina inanip, bilenler ise su cevabi verdiler: “Nice az topluluklar, Allah’in izniyle nice çok topluluklara galip gelmislerdir. Allah, sabirlilarla beraberdir.”
250 -Calut ve ordusuna karsi savas meydanina çiktiklari zaman da söyle dediler: “Ey Rabbimiz! Üzerlerimize sabir dök, ayaklarimizi sabit tut ve kâfirler topluluguna karsi bize yardim et!”
251 -Derken, Allah’in izniyle onlari tamamen bozdular. Davud, Calut’u öldürdü ve Allah, kendisine hükümdarlik ve hikmet (peygamberlik) verdi ve ona diledigi seylerden de ögretti. Eger Allah’in, insanlari birbirleriyle savmasi olmasaydi, yeryüzü mutlaka bozulur giderdi. Fakat Allah, bütün âlemlere karsi büyük bir lütuf sahibidir.
252 -Iste bunlar, Allah’in âyetleridir. Onlari sana hakkiyla okuyoruz. Süphesiz ki sen o gönderilen resullerdensin.
253 – O isaret olunan resuller yok mu, biz onlarin bazisini, bazisindan üstün kildik. Içlerinden kimi var ki Allah, kendisiyle konustu, bazisini da derecelerle daha yükseklere çikardi. Biz Meryem oglu Isa’ya da o delilleri verdik ve kendisini Rûhu’l-Kudüs (Cebrail) ile kuvvetlendirdik. Eger Allah dileseydi, bunlarin arkasindaki ümmetler, kendilerine o deliller geldikten sonra birbirlerinin kanina girmezlerdi. Fakat ihtilâfa düstüler, kimi iman etti, kimi inkâr etti. Yine Allah dileseydi, birbirlerinin kanina girmezlerdi. Fakat Allah diledigini yapar.
254 – Ey iman edenler! Kendisinde hiçbir alis verisin, hiçbir dostlugun ve hiçbir sefaatin bulunmadigi bir gün gelmeden önce, size verdigimiz riziklardan Allah yolunda harcayin. Kâfirlere gelince, onlar zalimlerdir.
255 – Allah’tan baska hiçbir ilâh yoktur. O daima diridir (hayydir), bütün varligin idaresini yürüten (kayyum)dir. O’nu ne gaflet basar, ne de uyku. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O’nundur. Izni olmadan huzurunda sefaat edecek olan kimdir? O, kullarinin önlerinde ve arkalarinda ne varsa hepsini bilir. Onlar ise, O’nun diledigi kadarindan baska ilminden hiç bir sey kavrayamazlar. O’nun kürsisi, bütün gökleri ve yeri kucaklamistir. Onlarin her ikisini de görüp gözetmek O’na bir agirlik vermez. O çok yücedir, çok büyüktür.
256 -Dinde zorlama yoktur. Çünkü dogruluk, sapikliktan ayird edilmistir. Artik her kim tâgutu inkar edip, Allah’a inanirsa, saglam bir kulpa yapismistir ki, o hiçbir zaman kopmaz. Allah, her seyi isitir ve bilir.
257 – Allah, iman edenlerin velisidir. Onlari karanliklardan aydinliga çikarir. Inkâr edenlerin velileri de taguttur, onlari aydinliktan karanliklara çikarirlar. Iste onlar cehennemliklerdir. Orada ebedî olarak kalirlar.
258 – Allah, kendisine hükümdarlik verdi diye, Rabbi hakkinda Ibrahim’le tartisani görmedin mi? Hani Ibrahim, ona: “Benim Rabbim odur ki, hem diriltir, hem öldürür.” dedigi zaman: “Ben de diriltir ve öldürürüm.” demisti. Ibrahim: “Allah günesi dogudan getiriyor, haydi sen onu batidan getir!” deyince o inkâr eden herif sasirip kaldi. Öyle ya, Allah zalimler toplulugunu dogru yola iletmez.
259 – Yahut o kimse gibisini (görmedin mi) ki, bir sehre ugramisti, alti üstüne gelmis, ipissiz yatiyordu. “Bunu bu ölümünden sonra Allah, nerden diriltecek?” dedi. Bunun üzerine Allah onu yüz sene öldürdü, sonra diriltti, “Ne kadar kaldin?” diye sordu. O da: “Bir gün, yahut bir günden eksik kaldim.” dedi. Allah buyurdu ki: “Hayir, yüz sene kaldin, öyle iken bak yiyecegine, içecegine henüz bozulmamis, hele esegine bak, hem bunlar, seni insanlara karsi kudretimizin bir isareti kilalim diyedir. Hele o kemiklere bak, onlari nasil birbirinin üzerine kaldiriyoruz? Sonra onlara nasil et giydiriyoruz?” Böylece gerçek ona açikça belli olunca: “Simdi biliyorum ki, Allah her seye kadirdir.” dedi.
260 – Bir zamanlar Ibrahim de: “Ey Rabbim! Ölüleri nasil dirilttigini bana göster!” demisti. Allah: “Inanmadin mi ki?” buyurdu. Ibrahim: “Inandim, fakat kalbim iyice yatissin diye istiyorum.” dedi. Allah buyurdu ki: “Öyle ise kuslardan dördünü tut da onlari kendine çevir, iyice tanidiktan sonra (kesip) her dagin basina onlardan birer parça dagit, sonra da onlari çagir, kosa kosa sana gelecekler ve bil ki, Allah gerçekten çok güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.”
261 – Mallarini Allah yolunda harcayanlarin durumu, bir tanenin durumu gibidir ki, yedi basak bitirmis ve her basakta yüz tane var. Allah, diledigine daha da katlar. Allah’in rahmeti genistir. O, her seyi bilir.
262 – Allah yolunda mallarini infak eden, sonra verdiklerinin arkasindan basa kakmayi, gönül incitmeyi uygun görmeyen kimselerin Rableri yaninda mükafatlari vardir. Onlara hiçbir korku yoktur ve onlar, üzülmeyeceklerdir.
263 – Bir tatli dil ve kusurlari bagislamak, arkasindan eza ve gönül bulantisi gelecek bir sadakadan daha hayirlidir. Allah, hiçbir seye muhtaç degildir, halimdir, yumusak davranir.
264 – Ey iman edenler! Sadakalarinizi, basa kakmak, gönül kirmakla bosa gidermeyin. O adam gibi ki, insanlara gösteris için malini dagitir da ne Allah’a inanir, ne ahiret gününe. Artik onun hâli, bir kayanin hâline benzer ki, üzerinde biraz toprak varmis, derken siddetli bir sagnak inmis de onu yalçin bir kaya halinde birakivermis. Öyle kimseler, kazandiklarindan hiçbir sey elde edemezler. Allah, kâfirler toplulugunu dogru yola iletmez.
265 – Allah’in rizasini aramak, kendilerini veya kendilerinden bir kismini Allah yolunda sabit kilmak için mallarini Allah yolunda harcayanlarin hâli ise, bir tepedeki güzel bir bahçenin hâline benzer ki, ona kuvvetli bir sagnak düsmüs de yemislerini iki kat vermistir. Böyle bir bahçeye yagmur düsmese bile mutlaka bir çisenti vardir. Allah, yaptiklarinizi görür.
266 – Hiç biriniz ister mi ki, kendisinin hurmalik ve üzümlüklerden bir bahçesi olsun, altinda irmaklar aksin, içinde her türlü ürünü bulunsun da, kendi üzerine de ihtiyarlik çökmüs ve elleri ermez, güçleri yetmez küçük, zayif çocuklari olsun. Derken ona atesli bir bora isabet ediversin de o bahçe yaniversin. Iste Allah, âyetlerini size böylece açikliyor. Umulur ki, düsünürsünüz.
267 – Ey iman edenler! Infaki gerek kazandiklarinizin, gerek sizin için yerden çikardiklarimizin temizlerinden yapin. Kendinizin göz yummadan alicisi olamiyacaginiz fenasini vermeye yeltenmeyin. Biliniz ki, Allah sadakalariniza muhtaç degildir ve hamde layik olandir.
268 – Seytan sizi fakirlikle korkutup çirkin çirkin seylere tesvik eder. Allah da lütfundan ve bagislamasindan birtakim vaatlerde bulunuyor. Allah’in lütfu genistir. O herseyi bilendir.
269 – Diledigine hikmet verir, hikmet verilene ise pek çok hayir verilmis demektir. Ve bunu ancak üstün akillilar anlar.
270 – Her ne çesit nafaka verdinizse veya ne türlü bir adak adadinizsa, Allah onu kesinlikle bilir. Ve zalimlere hiçbir sekilde yardim olunmayacaktir.
271 – Sadakalari açikça verirseniz o, ne iyi olur; yok eger onlari gizler de fakirlere öyle verirseniz bu sizin için daha hayirlidir ve günahlarinizin birçogunun bagislanmasina sebep olur. Bilin ki, Allah, her ne yaparsaniz hepsinden haberdardir.
272 – Onlari yola getirmek senin boynuna borç degildir, ancak Allah diledigini yola getirir. Yaptiginiz her iyilik sirf kendiniz içindir. Siz yalnizca Allah rizasini gözetmenin disinda infak etmezsiniz. Iyilik cinsinden ne infak ederseniz o size aynen ödenir. Size hiçbir sekilde haksizlik yapilmaz.
273 – Sadakalarinizi, kendilerini Allah yoluna adamis olan fakirlere veriniz. Onlar yeryüzünde gezip dolasmaya güç yetiremezler. Utangaç olduklarindan dolayi, bilmeyenler, onlari zengin sanirlar. Oysa sen onlari yüzlerinden tanirsin. Yüzsüzlük yapip kimseden birsey de isteyemezler. Ne türden bir iyilik yaparsaniz, süphe yok ki, Allah onu bilir.
274 – Mallarini gece ve gündüz, gizlice ve açikça infak edenler yok mu, iste onlarin Rableri katinda ecir ve mükafatlari vardir. Ve onlara herhangi bir korku yoktur, onlar hiçbir zaman mahzun da olmazlar.
275 – Riba (faiz) yiyen kimseler, seytan çarpan kimse nasil kalkarsa ancak öyle kalkarlar. Bu ceza onlara, “alisveris de faiz gibidir” demeleri yüzündendir. Oysa Allah, alisverisi helal, faizi de haram kilmistir. Bundan böyle her kim, Rabbinden kendisine gelen bir ögüt üzerine faizcilige son verirse, geçmiste olanlar kendisine ve hakkindaki hüküm de Allah’a kalmistir. Her kim de yeniden faize dönerse iste onlar cehennem ehlidirler ve orada süresiz kalacaklardir.
276 – Allah faizi mahveder, oysa sadakalari bereketlendirir. Allah günahta ve inkârda direnen hiç kimseyi sevmez.
277 – Iman edip iyi isler yapan, namazi dosdogru kilip zekati verenlerin Rabbleri katinda elbette mükafatlari vardir. Onlara hiçbir korku olmadigi gibi, onlar mahzun da olmazlar.
278 – Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve artik faizin pesini birakin, eger gerçekten müminler iseniz.
279 – Eger böyle yapmazsaniz, o zaman Allah ve Resulü tarafindan size savas açilmis oldugunu bilin. Eger tevbe ederseniz, sermayeleriniz sizindir. Haksizlik etmezsiniz, haksizliga da ugramazsiniz.
280 – Eger borçlu darlik içindeyse, ona ödeme kolayligina kadar bir süre taniyin. Ve bu gibi borçlulara alacaginizi bagislayip sadaka etmeniz eger bilirseniz sizin için, daha hayirlidir.
281 – Öyle bir günden korkunuz ki, o gün Allah’a döndürüleceksiniz. Sonra da herkese kazanci tamamiyla ödenecek ve hiç kimse haksizliga ugramayacaktir.
282 – Ey iman edenler! Belli bir vade ile karsilikli borç alis verisinde bulundugunuz vakit onu yazin. Hem aranizda dogruluguyla taninmis yazi bilen biri yazsin. Yazi bilen biri, Allah’in, kendisine ögrettigi gibi yazmaktan kaçinmasin da yazsin. Bir de hak kendi üzerinde olan adam söyleyip yazdirsin ve herbiri yazarken Rabbi olan Allah’dan korksun da haktan birsey eksiltmesin. Sayet borçlu bir bunak veya küçük bir çocuk veya söyleyip yazdiramiyacak durumda biri ise velisi dogrusunu söyleyip yazdirsin. Erkeklerinizden hazirda olan iki kisiyi sahit de yapin. Sayet iki tane erkek hazirda yoksa, o zaman dogruluguna güvendiginiz sahitlerden bir erkekle iki kadin ki, birisi unutunca, öbürü hatirlatsin, sahitler de çagirildiklarinda kaçinmasinlar; siz yazanlar da az olmus, çok olmus, onu vadesine kadar yazmaktan usanmayin. Bu, Allah katinda adalete daha uygun oldugu gibi; hem sahitlik için daha saglam, hem süpheye düsmemeniz için daha elverislidir. Meger ki, aranizda hemen devredeceginiz bir ticaret olsun, o zaman
283 – Sayet siz sefer üzere olur bir kâtip de bulamazsaniz, o vakit alinmis bir rehin belge yerine geçer. Yok eger birbirinize güveniyorsaniz kendisine güvenilen adam Rabbi olan Allah’dan korksun da üzerindeki emaneti ödesin. Bir de sahitliginizi inkâr edip gizlemeyin, onu kim inkâr ederse mutlaka onun kalbi vebal içindedir. Her ne yaparsaniz Allah onu bilir.
284 – Göklerde ne var, yerde ne varsa hepsi Allah’indir. Siz içinizdekileri açiga vursaniz da gizli tutsaniz da Allah onunla sizi hesaba çeker. Sonra diledigini bagislar, diledigine de azab eder. Allah her seye kadirdir.
285 – Peygamber, Rabbi’nden kendisine ne indirildiyse ona iman etti. Müminlerin de hepsi Allah’a, meleklerine, kitaplarina ve peygamberlerine iman ettiler. “Biz Allah’in peygamberleri arasinda ayirim yapmayiz, duyduk ve itaat ettik. Ey Rabbimiz, bagislamani dileriz, dönüs ancak sanadir.” dediler.
286 – Allah hiç kimseye gücünün yeteceginden baska yük yüklemez. Herkesin kazandigi hayir kendisine, yaptigi kötülügün zarari yine kendisinedir. Ey Rabbimiz, eger unuttuk ya da yanildiysak bizi tutup sorguya çekme! Ey Rabbimiz, bize bizden öncekilere yükledigin gibi agir yük yükleme! Ey Rabbimiz, bize gücümüzün yetmeyecegi yükü de yükleme! Bagisla bizi, magfiret et bizi, rahmet et bize! Sensin bizim Mevlamiz, kâfir kavimlere karsi yardim et bize.